Ongeveer 1/3 van de huwelijken eindigt in een echtscheiding, aldus het CBS. En als ik om mij heen kijk in mijn directe omgeving, dan komt dat beeld aardig overeen.

Ik vind het verschrikkelijk om verhalen van vechtscheidingen te horen. Kinderen die tussen hun ouders in staan. Waarvan de ‘veilige thuisbasis’ is ingestort. Waarbij liefde thuis niet meer vanzelfsprekend is.

Maar toch… Weet ik dat kinderen, vooral op de lange termijn, niet altijd bestempeld hoeven worden als slachtoffer bij een echtscheiding. In tegendeel! In sommige situaties is een echtscheiding beter, juist voor de kinderen.

Mijn ouders zijn in 2009 uit elkaar gegaan. Echt in oorlog met elkaar waren ze niet maar ze konden elkaar ook niet meer gelukkig maken. “Gezins BV Wielenga” draaide wel, maar de liefde was weg. Hoewel dat een heftige tijd was vol emoties kan ik wel zeggen dat ze in goede harmonie zijn gescheiden.

Het heeft een poos geduurd voor iedereen in het gezin ‘rust’ had gevonden met de situatie. Maar nu, 7 jaar later, durf ik te zeggen dat de scheiding ons goed heeft gedaan. Niet alleen mijn ouders, die elkaar niet langer gelukkig konden maken. Maar ook juist ons, de kinderen. Deze invalshoek van een scheiding ben ik nog nergens tegen gekomen. En daarom, deed ik daar een speech over.
[ps2id_wrap id=’speechscheiding’]